Bistari po nepalsku znaczy powoli, tam w wysokich górach, przy niewielkiej ilości tlenu w powietrzu, wszystko robi się powoli, idzie się powoli, żeby dojść.

Niewiele ponad rok po udanym wejściu Moniki Witkowskiej i Joanny Kozaneckiej na szczyt Manaslu (8156 m n.p.m.) w nepalskich Himalajach, ósmą pod względem wysokości górę świata, ukazała się książkowa relacja z tej wyprawy pierwszej z nich

Manaslu w Nepalu to ósma góra świata. I dwie polskie podróżniczki, które postanowiły się z nią zmierzyć.

Leżący u stóp Himalajów Nepal słynie z fascynujących widoków gór, pięknych zabytków sakralnych i świeckich oraz bogactwa przyrody w parkach narodowych i na terenach nizinnych.

    Himalajski kraj Nepal – Federalna Demokratyczna Republika Nepalu – znany jest u nas przede wszystkim jako jeden z głównych punktów wypadowych na najwyższy, 4884 m n.p.m., szczyt Ziemi – Czomolungmę (Mount Everest). Mniej jako szalenie ciekawy cel podróży poznawczych i turystycznych. Być może wizyta w Warszawie przedstawicieli Nepalskiej Izby Turystycznej – Nepal Tourism Board oraz kilku tamtejszych biur podróży, organizatorów wypraw trekkingowych i obiektów hotelowo – wypoczynkowych, przyczyni się do spopularyzowania również tego kierunku wyjazdów. Zwłaszcza, że wśród blisko miliona zagranicznych turystów, którzy w ub. roku odwiedzili Nepal, Polaków było bardzo mało.

Wielki Szlak Himalajski jako pierwsi Europejczycy przeszli jednym ciągiem i bez jakiegokolwiek wsparcia. Polskie małżeństwo Joanna Lipowczan i Bartosz Malinowski z Warszawy liczącą 1700 km trasę pokonali w cztery miesiące, wspinając się na wysokość 6190 m.

Folklor świata spotyka się pod Giewontem - podczas 47. Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich, który rozpoczyna się już 21 sierpnia. Na to wyjątkowe wydarzenie zapraszają organizatorzy i konferansjerzy.

„... wcale nie jest tak, że chodząc po górach, czy się w nich wspinając, rzeczywiście poznajemy je – pisze autorka w prologu do tej książki. Skupiamy się na widokach, przebiegu szlaku, nie zawsze nawet wiedząc, skąd się wzięła taka a nie inna nazwa góry... a ja akurat lubię (góry) nie tylko „zaliczyć", ale też „wiedzieć". Owszem, wejście na szczyt jest dla mnie ważne, ale jeszcze ważniejsze jest poznanie danej góry w różnych aspektach – przyrodniczych, historycznych, etnograficznych i wszelakich innych. Uznałam więc, że skoro już się do jakichś ciekawych informacji dokopuję, może warto się z nimi podzielić?" I dzieli się, pisząc jak zwykle interesująco, w formie relacji i przekazywania doświadczeń z własnych wypraw.

„Ojciec i syn, obaj tuż po świeżo zdanym egzaminie na prawo jazdy na jednoślad, na dwóch legendarnych motocyklach Royal Enfield zakupionych w Delhi wybierają się w podróż u podnóży Himalajów, od Kaszmiru aż po Sikkim.

Patrzycie na kolor, którego nikt nie może zobaczyć. Jeśli kiedykolwiek odwiedzicie te trawiaste pola na himalajskim szczycie Annapurna w Nepalu, będą one koloru... jasnozielonego.