Spoza załomu skały wyłania się najpierw profil kolosa, ponad 20-metrowej wysokości posagu faraona Ramzesa II. Kilkanaście metrów niżej leży wielki plac – platforma przed świątyniami tego faraona.

Jedziemy przez Wyżynę Meksykańską i położony w niej stan Oxaca. Szosa prowadzi miejscami przez tereny suche, wręcz pustynne, między rosnącymi ogromnymi kaktusami. Największymi, jakie dotychczas widziałem.

Równo dwadzieścia lat temu o tym uroczym kolonialnym mieście meksykańskim głośno było w świecie. W styczniu 1994 zajęte zostało bowiem ono przez oddział – EZLN – Narodowej Armii Wyzwoleńczej Zapatystów pod dowództwem zamaskowanego Subcomandante Marcosa, walczącej o prawa uciskanych Indian.

Dzieje ziem, które należą współcześnie do Meksyku, sięgają XV w. p.n.e. Wówczas to powstały tu pierwsze osady najstarszej znanej kultury – Olmeków. Później pojawiły się następne: Zapoteków, Majów, Tolteków, Misteków, Azteków. Na początku XVI wieku n.e. przybyli hiszpańscy konkwistadorzy i położyli kres ich rozwojowi. Trzy wieki później powstał niepodległy Meksyk i rozpoczął się długi oraz krwawy (kraj stracił blisko połowę terytorium, m.in. Texas) proces tworzenia nowego narodu. To tylko najważniejsze momenty w niezwykle ciekawych dziejach tego kraju.

Pielgrzymi ze złożonymi do modlitwy dłońmi biją pokłony. Wielu robi to na klęczkach kładąc się z wyciągniętymi rękoma na ziemi i dotykając do niej czołami, w ten sposób posuwając do przodu. Jakże mi to przypomina portugalską Fatimę i naszą Jasną Górę, bądź sceny w sanktuariach islamu. Ale jestem przecież na Dachu Świata, przed najświętszym miejscem dla tybetańskich buddystów, świątynią Jokhang w Lhasie.

Wybitny architekt kościołów Stanisław Niemczyk szykuje kolejne projekty w Warszawie. „Polski Gaudi" został zaproszony do wykończenia prezbiterium kościoła i kaplicy św. Dominika u dominikanów na Służewiu, gdzie już można podziwiać jedną z jego realizacji – kaplicę pw. Matki Bożej Różańcowej.