Górzysty i niedostępny teren umożliwił Walijczykom obronę przed ekspansją Sasów i Normanów. Dopiero angielski król Edward I podbił w 1283 roku Walię i przyłączył ją do swego królestwa. Aby poskromić wojowniczych górali wzniósł on na terenie północnowalijskiego księstwa Gwynedd szereg potężnych zamków. Król Edward był znawcą ówczesnych konstrukcji obronnych i sam nadzorował wiele prac. Po zdobyciu Caernarvon, stolicy księstwa Gwynedd wzniósł tu najpotężniejszy ze swoich walijskich zamków. Mimo, że nie zostały całkowicie ukończone, potężne mury Caernarvon porównywano ze słynnymi murami Konstantynopola. Skomplikowanymi systemami obronnymi były także zamki Harlech, Criccieth, Dolwyddelan oraz Beaumaris na wyspie Anglesey, który broniony był przez podwójny system murów obronnych, ale żaden z nich nie dorównywał potędze i bogactwu zamku Caernarvon.
{jumi [*6]}
