W bunkrze "Krysia" przebywał m.in. historyk i dokumentator getta warszawskiego dr Emanuel Ringelblum, który właśnie tam napisał esej: "Stosunki polsko-żydowskie w czasie drugiej wojny światowej". Życie w schronie opisała z kolei Orna Jagur (Irena Grodzińska) - która spędziła w nim 8 miesięcy, ale opuściła go kilka miesięcy przed dekonspiracją - w wydanej w 1997 r. przez łódzką Oficynę Bibliofilów, książce pt. "Bunkier KRYSIA". „Krysia” była prawdopodobnie największą żydowską kryjówką „po aryjskiej stronie” okupowanej Warszawy. Usytuowane w głębi jednohektarowego ogrodu pomieszczenie o powierzchni około 28 m², składające się z izby jadalno-sypialnej wyposażonej w prycze, ławki oraz stół, prowizorycznej kuchni oraz ubikacji, ze stałym dostępem do bieżącej wody i prądu.
Na ścianie 10-piętrowego bloku mieszkalnego, wybudowanego na terenie dawnego ogrodu, na zapleczu Ośrodka Kultury Ochoty (obecnie ul. Grójecka 77) umieszczono 27 kwietnia 1990 roku tablicę zaprojektowaną przez Marka Moderau, upamiętniającą lokatorów „Krysi” oraz ich polskich opiekunów. Napis na tablicy głosi: „W tym miejscu znajdowała się ziemianka, w której rodzina Wolskich, miejscowych ogrodników, ukrywała w latach 1942-1944 około 40 Żydów, uciekinierów z Getta Warszawskiego. Wśród nich znanego historyka dr. Emanuela Ringelbluma, badacza dziejów Żydów Polskich, organizatora tajnego Archiwum Getta. W marcu 1944 r. po ujawnieniu ziemianki hitlerowcy wymordowali wszystkich ukrywających się w niej Żydów oraz ich opiekunów.”
4 czerwca 1989 roku pięcioro członków rodziny Wolskich zostało odznaczonych medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Losy lokatorów i opiekunów kryjówki przy ul. Grójeckiej przedstawiono w filmie dokumentalnym pt. Krysia (scenariusz i reżyseria Wiktor Skrzynecki, rok produkcji 1990).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/.
