Tak jak i pozostałe ma ona wygodną dla czytelnika – turysty formę wydawniczą z grzbietem spiętym spiralą, co ułatwia odwracanie stron i utrzymywanie ich w wybranej pozycji. Przewodniki te – przypomnę – stanowią połączenie atlasu z przewodnikiem turystycznym oraz albumem w którym są liczne dobre, kolorowe zdjęcia. Także ten składa się tradycyjnie z pięciu części.
Otwiera go „Indeks (127) atrakcji turystycznych" w porządku alfabetycznym według niemieckich nazw. Z ich lokalizacją na planie miasta oraz odsyłaczem do takiego samego numeru, pod którym każda z nich została opisana w części przewodnikowej. „Atlas Wiednia" zawiera plan miasta w 13 odcinkach z zaznaczonymi na nich 76 zabytkami, obiektami lub miejscami uznanymi przez autorkę za szczególnie ważne i atrakcyjne. W części tej znajduje się również „Indeks pozostałych obiektów" obejmujący 314 pozycji.
Są w nim kościoły, pałace i inne historyczne budynki, pomniki, parki, muzea dzielnicowe, świątynie i centra różnych religii, szpitale, dworce kolejowe i stacje metra, banki itp. Trochę zaskakuje brak wśród nich ambasad i konsulatów, które też mogłyby okazać się przydatne. Obiekty wymienione w tym indeksie mają tylko odsyłacze do ich lokalizacji na planie miasta, gdyż nie zostały omówione w części przewodnikowej. W paru przypadkach, np. Amalienburgu, klasztoru dominikanów Maria Rotunda czy niektórych kościołów, moim zdaniem szkoda, gdyż też warte były uwzględnienia w głównej części przewodnikowej.
Zwięzła, ale przejrzysta jest część „Historia Wiednia" obejmująca dzieje miasta od pierwszej osady z 800 r. p.n.e., ale i uwagą, że z badań archeologicznych wynika iż tereny obecnej austriackiej stolicy zamieszkane były już 25 tysięcy lat temu! Historia miasta usystematyzowana została według najważniejszych dla niego okresów. Przy czym w tekście są odsyłacze do opisów przewodnikowych, o ile wspomina się w nim o ważniejszych obiektach, jak np. Muzeum Historii Naturalnej, Muzeum Rzymskie, katedra św. Szczepana, Hofburg, kolumna morowa i wielu innych.
W podstawowej i najobszerniejszej części tego przewodnika „Atrakcje Wiednia" opisane zostały, jak już wspomniałem, w porządku alfabetycznym ich niemieckich nazw, 127 obiekty i miejsca. Zgodnie z układem: na lewej z dwu otwartych stronic są teksty prezentujące najczęściej dwie, rzadziej trzy i raczej wyjątkowo tylko jedną atrakcję. Na prawej stronie natomiast ich zdjęcia. Opisy są bardzo zwięzłe, ale chyba wystarczające dla turysty który nie zamierza wgłębiać się w dzieje czy detale dotyczące tych atrakcji. W tekst tej części przewodnika włamano obszerniejsze dwustronicowe informacje uzupełnione ilustracjami.
Są to: „Bal po wiedeńsku", „Śladami klasyków wiedeńskich", „Legenda cesarzowej Sissi", „Narodziny secesji", „Dwie piękne rzeczy posiada świat: miłość i śmierć". „Miasto podziemnych kanałów" i „Wiedeń po polsku". Na końcu przewodnika znajdują się „Informacje praktyczne". O noclegach z polecanymi kempingami, hotelami i hotelami oraz ich adresami, telefonami, stronami internetowymi, charakterystyką oraz cenami. Podobnie o wyżywieniu: restauracje, kuchnie świata, jedzenie uliczne, kawiarnie i winoteki.
A także o komunikacji, kulturze i rozrywce, zakupach. Na samym końcu zaś mini słowniczek polsko- niemiecki.
WIEDEŃ. Przewodnik – celownik Bezdroży. Autorka: Katarzyna Głuc. Wydawnictwo helion, wyd. I, Gliwice 2013, str. 192, cena 29,90 zł
