W wietrzną niedzielę wybraliśmy się tam na wycieczkę. Porywisty wicher, tak odczuwalny na ulicach Warszawy w lesie był prawie niezauważalny. Słychać było tylko głośny szum konarów uginających się pod podmuchami wiatru. Tłumów na szlakach nie było. Za to spotkaliśmy szczęśliwego, wybieganego psa, który towarzyszył dwójce rowerzystów, biegacza, którego podziwialiśmy, gdy mijał nas już po raz drugi na tej trasie i kilka osób z kijkami nordic walking.
Krótką wycieczkę można zaplanowć od parkingu w miejscowości Truskaw. Tuż obok jest plac zabaw, który latem musi być wymarzonym miejscem dla dzieci. Dla niezmotoryzowanych kilkaset metrów dalej znajduje się pętla autobusu 708, dojeżdżającego do Metra Młociny. Przy parkingu jest mapa z zaznaczonymi puszczańskimi szlakami.
Od tego miejsca w głąb puszczy prowadzą dwa szlaki turystyczne: żółty i czarny. Sugeruję pójść żółtym, a wrócić czarnym.
Po przejściu pierwszego etapu bardzo malowniczej trasy, z leśniczówką, drzewami które są pomnikami przyrody oraz leśnymi stawami połączonymi przez Kanał Zaborowski - wszystko na skraju bagien i południowego pasa wydmowego Puszczy Kampinoskiej, doszliśmy do Mogiły Powstańców z 1863 r.
Mogiła Powstańców 1863 r. w Zaborowie Leśnym – zbiorowa mogiła 76 młodych powstańców poległych 14 IV 1863 r. Ukrywający się w Puszczy Kampinoskiej słabo uzbrojony 250-osobowy oddział dowodzony przez Walerego Remiszewskiego stoczył walkę i został rozbity przez liczący 500 żołnierzy oddział carski. Na mogile metalowy krzyż z symboliczną liczbą 76 gwoździ postawiony po odzyskaniu niepodległości, który wykonała młodzież pracująca w cukrowni „Michałów", oraz pamiątkowy kamień odsłonięty w 1964 r.
{gallery}15710{/gallery}
Od Mogiły Powstańców rezygnujemy z żółtego szlaku i wchodzimy na szlak zielony. Idziemy tzw. Krętą drogą, okrążającą rezerwat przyrody Cyganka o pow. 99,34 ha (ochrona ścisła od 1977 r.). Cyganka jest fragmentem bagiennej kotliny Niepustu i wydm Boru Niepustowego. Jest ona ostoją zwierzyny: łosi, sarn, dzików, borsuków, ptaków drapieżnych, słonek. Rosną tu też liczne chronione i rzadkie gatunki roślin: brzoza czarna, kokorycz pusta, lilia złotogłów, listera jajowata, łuskiewnik różowy, podkolan biały, gnieźnik leśny, dzwonecznik wonny, kłosownica pierzasta czy widłak spłaszczony.
Zielony szlak doprowadza nas pośród licznych wydm do czarnego szlaku, którym wracamy do parkingu. Po deszczu końcówka tego szlaku wręcz wymaga obuwia turystycznego. Pantofelki raczej nie wytrzymają na błotnistej drodze. Wycieczka trwała ok. trzech godzin i dostarczyła nam mnóstwa przyjemnych wrażeń. Szkoda tylko, że oprócz ziemi zrytej przez dziki nie spotkaliśmy żadnego łosia, nie mówiąc o sarnie czy zającu.
{jumi [*6]}
