Prezentowana w ramach trwającego do 15 stycznia 2012 roku projektu{jumi [*4]} Laboratorium Przyszłości: Regress Progress instalacja Aleksandry Wasilkowskiej Nie-Pokój to rodzaj przestrzeni psychicznej, miejsca zamieszkiwanego przez nieznanych Lokatorów, którzy utracili kontrolę nad otaczającymi ich przedmiotami. Przy próbie zbliżenia się meble uciekają przed ludźmi, jakby bały się być użyteczne albo przejmowały stany lękowe najbliższych im osób. Tworzy się przestrzeń nieludzkich lokatorów, których emocje w nieprzewidywalny sposób ją meblują.
Nie-Pokój w przewrotny sposób materializuje marzenie o progresywnej architekturze reagującej na ludzi, łącząc w sobie afirmację postępu i ucieczkę przed nim. Jak w niemym filmie Bustera Keatona Electric House, w którym bohater staje się ofiarą swoich technicznych wynalazków, inżynieria realizuje własny program. Algorytm nie odpowiada już tylko na zaprogramowane z góry cele i potrzeby, ale zaczyna odreagowywać ludzkie stany psychiczne. Przestrzeń wokół nas zaczyna przejmować osobliwe kody zachowań i emocje, stając się naszą emocjonalną protezą.
Podczas seansów spirytualistycznych, które pod koniec XIX wieku na moment połączyły świat nauki i okultyzm, meble były dosłownie protezą ciał mediów. W trakcie słynnych seansów Eusapii Palladino w ruch wprawiane były szklanki, talerze, a nawet stoły. W seansach tych uczestniczyli uznani naukowcy, tacy jak Maria Curie-Skłodowska i Pierre Curie, zafascynowani transmisją tajemnej energii, analogicznie do właśnie odkrytej radioaktywności.
Kontekst dla instalacji tworzą także inne fikcje filmowe, jak Lokator Romana Polańskiego czy Eternal Sunshine Of The Spotless Mind Michela Gondry'ego, w których pomieszczenia i sprzęty codziennego użytku wchodzą w relacje z bohaterami, reagują na ich podświadomość i materializują ich stany psychiczne.
Jesse Aron Green
Jest amerykańskim artystą młodego pokolenia, którego prace często przybierają formę instalacji przestrzennych łączących rysunek, film, fotografię, performance, muzykę i tekst. Jego praktyka artystyczna jest głęboko zakorzeniona w strategiach konceptualnych, a także tradycjach różnych form sztuki społecznie zaangażowanej, feminizmu i krytyki instytucjonalnej.
Wystawa w CSW Zamek Ujazdowski jest jednocześnie premierą projektu zrealizowanego podczas pobytu artysty w Warszawie w 2010 roku. Głównym punktem wystawy jest trzykanałowe wideo The Allies (Alianci). Jest to dokument rekonstrukcji wybranych aspektów bitwy pod Cambrai, która miała miejsce w listopadzie 1917 roku podczas Pierwszej Wojny Światowej, urzeczywistniający niektóre z teorii Wilfreda Biona, dowódcy czołgu w tej bitwie i psychoanalityka, który oparł swoje koncepcje dynamiki grupowej na doświadczeniu wojny.
Przed przystąpieniem do zdjęć biorąca udział w projekcie grupa młodych kobiet i mężczyzn odbyła serię lekcji i ćwiczeń pozwalających im czytać i interpretować różne rodzaje notacji ruchu, włączając w to Labanotation oraz konceptualne instrukcje (takie jakie stosował np. Sol LeWitt). Na planie zdjęciowym otrzymali oni nową, nieznaną wcześniej, partyturę bitwy, którą wspólnie odegrali używając wiedzy zdobytej podczas treningów. Pełny proces wspólnej pracy, gry i sesji po zakończeniu rekonstrukcji został sfilmowany przez trzy kamery we wnętrzach Sal Redutowych Teatru Wielkiego w Warszawie, w oświetleniu nawiązującym do kolejnych pór dnia – od wschodu do zachodu słońca.
Precyzja wizualna filmu zestawiona z nieoczekiwanym pięciominutowym, wyłącznie dźwiękowym interludium odzwierciedla napięcie pomiędzy biegłością w posługiwaniu się przypominającym wojenny szyfr kodem notacji a próbą precyzyjnego odtworzenia otrzymanych zapisów; między indywidualnymi emocjami a rzeczywistą, być może nieuświadomioną, współpracą.
Uczestnicy: Nikola Adamus, Andrea Bohlman, Greg Czarnecki, Andrzej Czerniawski, Wojciech Dąbek, Monika Dąbrowska, Joanna Kania, Marta Kaźmierczak, Katarzyna Kosieradzka, Michał Kowalski, Elwira Kozłowska, Paweł Piasecki, Adrian Krajewski, Ula Siemion, Dominik Skrzypkowski, Kuba Snochowski. Autorem zdjęć do filmu jest Piotr Szczepański, autorem muzyki jest M. C. Schmidt, połowa duetu Matmos.
Wystawa Aleksandry Wasilkowskiej czynna do 15.01.2012
Wystawa Jesse Aron Greena czynna do 18.09.2011{jumi [*7]}
