Naukowcy pobrali próbki skóry od finwali, kaszalotów oraz płetwali błękitnych z meksykańskiej Zatoki Kalifornijskiej. Okazało się, że te ostatnie wykazywały bardzo oczywiste skutki opalenia. Próbki pobierano w okresie od stycznia do czerwca w latach 2007-2009.
Płetwale błękitne migrują corocznie między Arktyką i Zatoką Kalifornijską. Zespół prowadzony przez Marka Birch-Machin'a z Newcastle University w Wielkiej Brytanii, stwierdził, że ich szare skóry ciemnieją od lutego do maja, kiedy promieniowanie ultrafioletowe w Zatoce nasila się.
Birch-Machin i jego koledzy odkryli również, że uszkodzenia mitochondrialnego DNA w komórkach skóry spadły, gdy ta zaciemniła się, wykazując, że melanina chroni ją przed uszkodzeniami wywołanymi promieniami UV, podobnie jak ma to miejsce u ludzi.
Trwała opalenizna
Jednak ani wśród finwali, ani wśród kaszalotów zmian na skórze nie zaobserwowano. W przeciwieństwie do płetwali, które migrują corocznie między Arktyką i Meksykiem, finwale żyją w Zatoce Kalifornii przez cały rok, a więc są stale narażone na wysoki poziom promieniowania UV. Badanie wykazało, że te zwierzęta miały najciemniejszą skórę, a co za tym idzie, najwyższą zawartość melaniny.
Kaszaloty przez dłuższy czas znajdują się na powierzchni wody. Od słońca chronią się melaniną oraz substancją zwaną białkiem szoku cieplnego 70, która naprawia białka uszkodzone przez promieniowanie UV.
Birch-Machin twierdzi, że analiza DNA i skóry wielorybów jednoznacznie pokazuje, że zwierzęta także polegają na pigmentach chroniących ich przed słońcem. Karina Acevedo-Whitehouse z Londyńskiego Towarzystwa Zoologicznego poinformowała o pierwszym przypadku poparzonych słońcem wielorybów trzy lata temu. Birch-Machin mówi, że nie wiadomo, czy oparzenia prowadzą do czerniaków na skórze wielorybów - jak to zostało udokumentowane u pstrąga.
{jumi [*7]}
