Najważniejsze archeologiczne w Tunezji, a zarazem jedno z najznamienitszych w całej północnej Afryce, Narodowe Muzeum Bardo w Tunisie, znalazło się wśród tych, obok m.in. Egipskiego Muzeum Starożytności w Kairze i Świątyni królowej Hatszepsut na Zachodnim Brzegu w Luksorze, za zwiedzanie których zagraniczni turyści zapłacili życiem lub ranami.
Potężne, wysokie kamienne mury medyny – Starego Miasta w tunezyjskim porcie Susa ciągle robią imponujące wrażenie, chociaż stoją tu od IX wieku. Nienaruszone, jeżeli pominąć niewielkie, uzupełnione później uszkodzenia podczas alianckich bombardowań w latach II wojny światowej podczas walk z niemieckim Afryka Korps oraz zmniejszenie w ciągu wieków ich rozmiarów i liczby bram z ośmiu do obecnych trzech.
Tunezja od połowy lat 90. ub. wieku jest jednym z ulubionych miejsc wypoczynku i poznawczych wyjazdów turystycznych Polaków. Ale kraj ten odkrywamy już ponad 200 lat, a właściwie znacznie dłużej, chociaż początkowo w niewielkim zakresie. Kto, kiedy, gdzie i jak? Na te pytania starał się, z ogromnym sukcesem, odpowiedzieć Ryszard Badowski w wydanej po polsku i francusku książce, dla której zaczynem - jak sam napisał - stał się artykuł „Pierwsi Polacy w Tunezji", opublikowany w 1997 roku w „tunezyjskim" numerze miesięcznika „Poznaj Świat".
W historycznej Kartaginie, zaledwie parę kilometrów od stolicy Tunezji, do 16 sierpnia potrwa jeden z ważniejszych festiwali muzycznych świata arabskiego i Afryki - Międzynarodowy Festiwal Muzyczny.
Pewnego dnia, siedząc nad brzegiem alpejskiego jeziora Oberland, trzech przyjaciół artystów - Paul Klee, August Macke i Louis Moilliet - podjęli decyzję o wyjeździe na dwutygodniową podróż do Tunezji.
W Warszawie powołane zostało Towarzystwo Polska – Tunezja. Zebranie założycielskie odbyło się w salach Ambasady Tunezji w Warszawie, udostępnionych inicjatorom gościnnie w tym celu, i z udziałem J.E. Ambasadora Pana Slim Ben Jaâfara.
a