Muzeum Gazownictwa mieści się w najcenniejszych z punktu widzenia architektury i historii techniki budynkach dziewiętnastowiecznych „Aparatowni Pomiarowej i Tłoczni Gazu", które zostały wybudowane w latach 1886-1887. Główną część ekspozycji muzealnej stanowią dziewiętnastowieczne urządzenia związane z produkcją gazu z węgla kamiennego, zwanego „gazem świetlnym".
W muzeum znajdują się oryginalne urządzenia przemysłowe do oczyszczania, przetłaczania i pomiaru produkowanego gazu miejskiego. Podziwiać można m.in.: obrotowo-rotacyjne sprężarki do gazu produkcji firmy „Lilpop Rau i Loewenstein" z lat dwudziestych XX w., płuczki amoniakalne o przepustowości 2.000 m³ / h z końca XIX wieku, ssawy rotacyjne wytwórcy „Bamag Berlin Dessau" o przepustowości 1.500 m³ / h z 1893 roku, czy też orurowanie technologiczne wraz z armaturą o dużych rozmiarach, zlokalizowane w przyziemiu budynku.
Można podziwiać precyzję ich wykonania, funkcjonalne rozmieszczenie w hali fabrycznej oraz niespotykane wymiary i doskonały stan techniczny. Szczególną atrakcją jest dziesięć doskonale zachowanych, napędowych maszyn parowych, które pracowały do 1970 roku, gdy ostatecznie zakończono produkcję gazu węglowego – miejskiego. Od tego czasu odbiorcy gazu ootrzymują gaz ziemny – naturalny.
W Warszawie gazomierze automatyczne zostały zastosowane po raz pierwszy pod koniec dziewiętnastego stulecia. W Muzeum Gazownictwa znajduje się licznik gazowy, przemysłowy – mokry, o niespotykanych gabarytach, produkcji „Iulius Pintsch Berlin" z 1899 r., który służył do pomiaru ilości wyprodukowanego gazu i rozliczeń z magistratem. W zbiorach muzeum jest również m.in.: gazomierz domowy z 1899 roku firmy „Siegmar Elster – Berlin", gazomierz automat na żetony firmy „Iulius Pintsch" z 1920 roku, z wbudowaną skarbonką i licznikiem do rozliczenia żetonów, jak również gazomierz konstrukcji Poznańskiej Fabryki Gazomierzy z 1930 roku, w którym zastosowano cyfrowy licznik wskazań przepływu gazu.
Jest w muzeum kolekcja kuchenek gazowych, chłodziarki i lodówki gazowe, kominki i piecyki grzewcze, żelazka gazowe, lokówka fryzjerska czy też maszynka do palenia kawy. Zgromadzono je w pomieszczeniu, którego wnętrze oświetlone jest lampami gazowymi. Ciekawie prezentuje się magiel i prasowalnica gazowa z lat trzydziestych ubiegłego stulecia, których używano w Grand Hotelu w Sopocie do końca kwietnia 1997 roku.
{gallery}14047{/gallery}
Wokół muzeum panuje niepowtarzalna atmosfera Warszawy sprzed lat, z 42. gazowymi latarniami, alejkami zieleni, ozdobną fasadą wieży ciśnień, zegarem wieżowym na liczącym 128 lat budynku Aparatowni, czy też kopulastym masywem zbiorników gazowych.
Muzeum czynne jest w dni robocze w godz. 9-14. Wstęp wolny.
MUZEUM GAZOWNICTWA W WARSZAWIE
ul. M. Kasprzaka 25, Warszawa
{jumi [*8]}
