{jumi [*4]}Zabawę gwiazd i ważnych postaci życia publicznego do północy transmituje do północy. Dzisiejsze wydarzenie może zostać zakłócone przez przybycie panny Ruby, o której głośno we Włoszech w związku z premierem Silvio Berlusconim i jego "bunga bunga". Organizatorzy Balu w Operze są zakłopotani... wprawdzie nie mogą już w tym roku odebrać zapraszającemu ją przedsiębiorcy Lugnerowi loży w Operze, ale w przyszłym roku... Dyrektor programowy austriackiej telewizji publicznej ORF Wolfgang Lorenz wręcz zaapelował, żeby dziennikarze podczas balu nie zapraszali Ruby przed kamery i "traktowali ją marginalnie".
Błyskawiczna zmiana
Tego dnia na bogato zdobionych schodach i w foyer Opery Państwowej ustawiane są setki palm i krzewów bzu. Sala balowa jest ozdobiona tysiącami kwiatów. Trudno uwierzyć, że przedwczorajszego wieczora odbywało się tu przedstawienie operowe, bo kiedy opadła kurtyna ponad 300 rzemieślników rozpoczęło przebudowę. Miejsca siedzące na parterze zostały zdemontowane. Nad kanałem orkiestry na wysokości sceny rozłożono parkiet do tańca. W miejscu kulis sceny powstały trzypiętrowe loże, tak aby stworzyć symetrię w stosunku do lóż położonych na widowni. W trzynaście godzin powstaje odświętnie lśniąca złotem sala balowa. Bal w Operze należy do najbardziej znanych i eleganckich balów na świecie. Jest kopiowany od Istambułu przez Tokio do San Francisco, ale tylko w Pradze i w Budapeszcie rzeczywiście odbywa się on w operze.
Pierwszy bal
Tradycję tego balu rozpoczęli artyści c. k. Dworskiego Teatru Operowego, którzy chcieli uczcić zabawą taneczną ukończenie w 1869 roku budowy „swego" gmachu opery. Jego Wysokość, cesarz Franciszek Józef odmówił ich prośbie. Pierwszy „Bal w Operze Dworskiej" odbył się więc w budynku Musikverein, w którym Filharmonicy Wiedeńscy obecnie dają swe koncerty i wydają własny bal. Wprawdzie w 1877 roku Jego Wysokość zezwolił wreszcie na zorganizowanie "wieczoru" w nowym gmachu Opery, ale po warunkiem, że nie bedzie tańców. Jednak "wiedeńska krew i odwaga zwyciężyły, (...) po północy odbył się pierwszy prawdziwy taniec w sali reprezentacyjnej Opery."
Trochę historii
Po legendarnych tańcach w czasie Kongresu Wiedeńskiego w latach 1814/15 liczba organizowanych balów znacznie się zwiększyła. Walce Johanna Straussa stały się tak znane, że w 1835 r. otrzymał on urząd dyrektora balów na wiedeńskim dworze. Jego noszący to samo imię syn zyskał jeszcze większą popularność: wiedeńczycy nazwali go „królem walca". W 1867 r. stworzył walca „Nad pięknym modrym Dunajem", który stał się tajemnym austriackim hymnem państwowym i dzisiaj nie może go zabraknąć na żadnym z wiedeńskich balów.
Upadek monarchii habsburskiej w 1918 r. na krótki czas wstrzymał Bale w Operze, ale już trzy lata później znów zabrzmiał okrzyk „Alles Walzer!" (Wszyscy do walca!). Hitler zlikwidował narodowe święto zwane od 1935 r. „Balem w Operze Wiedeńskiej". Po II wojnie światowej w lutym 1956 r. Bal w Operze kontynuował swą tradycję w Operze Państwowej (Staatsoper). Od tej pory Bal w Operze jest co roku aktem państwowym: Rada Ministrów na mocy uchwały podniosła to wydarzenie do rangi oficjalnego „Balu Republiki".
Niezwykły wieczór
Tego wieczoru, wśród dźwięków fanfar ukazują się w środkowej loży Opery (niegdyś zarezerwowanej dla cesarza), ozdobieni wszystkimi orderami, głowa państwa i austriacki rząd. 5.000 uczestników balu – damy w sukniach wieczorowych, panowie wyłącznie we frakach, na stojąco słucha austriackiego hymnu państwowego i hymnu Europy. A potem... „Alles Walzer!"
{jumi [*6]}
