W czasie II wojny światowej Kwiatkowska pracowała w kuchni ZASP-u. Wojna minęła jej pod znakiem prac dorywczych. Była żołnierzem AK, uczestniczyła też w powstaniu warszawskim.
Po wojnie aktorka związała się z Krakowem. Przeprowadziła się tam na prośbę Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Antoniego Bohdziewicza. Zaczęła występy w kabarecie Siedem Kotów. Wiersze, piosenki oraz skecze dla niej pisał Gałczyński. Poeta stworzył też postać Hermenegildy Kociubińskiej, poetki hermetyczno-sympatycznej – specjalnie dla Ireny Kwiatkowej. Postać była jedną z bohaterek Teatrzyku Zielona Gęś.
W 1948 roku Irena Kwiatkowska wróciła do Warszawy. Ogółem zagrała w ponad 100 spektaklach teatralnych, 20 filmach i serialach telewizyjnych. Zagrała m.in. w „Wojnie Domowej" oraz w „Czterdziestolatku". Nie porzuciła również kariery artystki kabaretowej. Występowała w Kabarecie Dudek oraz w Kabarecie Starszych Panów.
Artystka była też związana z Polskim Radiem. Pracowała tam jako spikerka, pojawiała się w wielu audycjach radiowych, zwłaszcza tych dla dzieci. Czytała dla nich wiersze Jana Brzechwy i Juliana Tuwima, kolejne odcinki „Przygód Plastusia" Marii Kownackiej oraz perypetie „Ani z Zielonego Wzgórza" Lucy Maud Montgomery. Jej interpretacja „Ptasiego radia" Tuwima uchodzi za jedną z najlepszych. Kwiatkowską można było też usłyszeć w „Podwieczorku przy mikrofonie". Z radiem współpracowała przez prawie 65 lat.
Aktorka otrzymała wiele nagród i odznaczeń. Polskie Radio uhonorowało ją Złotym i Diamentowym Mikrofonem oraz Wielkim Splendorem. W 1968 roku wygrała plebsicyt na najpopularniejszą kobietę Warszawy. Odznaczono ją również Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Aktorka wyszła za mąż za lektora i spikera Bolesława Kielskiego. Od tej pory nosiła dwa nazwiska – była Ireną Kwiatkowską-Kielską. Para nie miała dzieci.
Artystka zmarła 3 marca 2011 roku w Domu Aktora w Skolimowie. Miała 98 lat.
{jumi [*7]}
