Jest to jedna z najciekawszych, znakomicie napisana książka podróżnicza, jaką przeczytałem w ostatnich latach. Z tym większym zainteresowaniem, że w wielu miejscach opisywanych przez autorów również byłem.

Jak przewieźć przez dżunglę półtoratonowy blok piaskowca? Japońscy uczeni dzięki satelicie odkryli sekrety budowniczych Angkor Wat, jednej z najwspanialszych pozostałości po imperiach południowo-wschodniej Azji.

Tytuł przewodnika „Wietnam i Angkor Wat" trochę zaskakuje. Nie przypominam sobie, aby wśród liczącej już dziesiątki pozycji pięknej serii wydawniczej Wiedzy i Życia w jednej książce połączono dwa kraje. Wymieniony w tytule przewodnika po Wietnamie najsłynniejszy zespół zabytków Kambodży stanowi tylko propozycję wycieczki.

Angkor Wat jest podobno największą budowlą sakralną świata, a zarazem jednym z jego cudów architektury. Pierwotnie nazywana była Brah Bishnulok lub Vrah Visnuloka, co znaczy Święta Siedziba Wisznu. Jemu bowiem, Najwyższemu Zbawicielowi – najważniejszemu z bogów hinduistów, mającemu swoją boską inkarnację Sziwę oraz ziemską Ramę, dedykował ją khmerski król Surjawarman II, wznosząc ten niezwykły kompleks w latach 1113–1150 także jako swoje mauzoleum i nie dożywając zakończenia budowy.

Tablica w językach: khmerskim, chińskim i angielskim informuje, że prace restauracyjne prowadzone są tu ze środków rządów Chińskiej Republiki Ludowej i Królestwa Kambodży. Jestem na terenie świątyni Chau Say Tevada na terenie najrozleglejszego na świecie, zespołu średniowiecznych zabytków khmerskich Angkor, znajdującego się na liście UNESCO.