W kampanii wrześniowej wojska niemieckie próbujące zdobyć Warszawę przecięły drogę wycofującej się na wschód Armii „Łódź", odcinając jej dowódcę generała Juliusza Rómla i jego sztab od walczących oddziałów armii. Dowództwo Armii „Łódź" objął wówczas generał Wiktor Thomme, który postanowił siłą przebijać się na Warszawę. 11 września 2 Dywizja Piechoty Legionów wchodząca w skład Armii „Łódź" pod dowództwem płk dypl. Antoniego Staicha w godzinach przedpołudniowych zatrzymała się w okolicach Błonia. Około godz. 22 doszło do walk w tym mieście, gdy czołowy 4 pp napotkał oddziały SS - Leibstandarte Adolf Hitler. Niemcy ratowali się ucieczką pozostawiając swoich rannych oraz sprzęt motorowy. Ponowny opór stawili w Święcicach jednak i ten w późnych godzinach nocnych został przełamany.
Następnego dnia ok. godziny 18.30 2 Dywizja Piechoty Legionów wznowiła natarcie w kierunku Warszawy. 3 pułk piechoty uderzył na Pogroszew, który około godz. 22 został zdobyty. Tam Polacy zatrzymali się i resztę nocy spędzili na zajętych pozycjach.
13 września jednostki 2DP Leg. zajęły stanowiska w okolicach Pogroszewa, Święcic oraz Płochocina. Polskie natarcie rozpoczęło się rankiem o godz. o 8 gdy 3 pułk piechoty uderzył na Umiastów a II batalion 4 pułku piechoty na Ołtarzew. Doszło do zaciętych walk. Zginął między innymi dowódca II batalionu kpt. Edward Sikorski, ale niemiecka obrona w Ołtarzewie została przełamana. Wkrótce do walki włączony został również 2 pp płk. Ludwika Czyżewskiego, który posuwał się wzdłuż szosy w kierunku Warszawy i dotarł na wysokość dworca kolejowego w Ożarowie. Sytuacja 2 Dywizji Piechoty Legionów stała się jednak bardzo ciężka, bowiem wszystkie polskie oddziały zostały uwikłane w walkę. Wskutek tego o godz. 13.00 płk Staich podjął decyzję o wycofaniu pozostałych sił do Modlina, które odbywało się w ogniu niemieckiej piechoty i artylerii oraz rozpoczętym właśnie kontrataku ich 4 Dywizji Pancernej.
Ogółem w walkach Bitwy Ołtarzewskiej 2 Dywizja Piechoty Legionów straciła ponad 1000 żołnierzy, z czego na Cmentarzu Wojennym w Ołtarzewie pochowano 996 żołnierzy i oficerów. Pozostałe jej oddziały po wycofaniu do Modlina stanowiły obronę odcinka "Zakroczym", aż do przerwania działań 28 września.
Opracowano na podstawie:
- Ludwik Głowacki "Obrona Warszawy i Modlina",
- Ludwik Czyżewski "Od Gór Borowskich do Zakroczymia",
- Mieczysław Bielski "Grupa Operacyjna Piotrków",
- Apoloniusz Zawilski "Bitwy polskiego września", tom 1 i 2.
W tym roku obchodzimy 74. rocznicę Bitwy Ołtarzewskiej.
www.ozarow-mazowiecki.pl
{jumi [*6]}
